حکیم راگفتم حکیم دردم دواکن
بگفت نمازت را به هنگام تو اداکن
بگفتم هیچ نماز ازمن قضانیست
بگفت از آدم و عالم حذرکن
درون بنگر برونی را به در کن
یکی باش و از کثرت گذر کن
زجمع کل آیات و روایات
یکی نسخه بگیر باقی رها کن
به غیراز آفریده های خالق
به هرکه هرچه می خواهی جفاکن
A
اینکه هرچه گویم نشود زیباست
هرمقصدی جویم نرسم زیباست
لطف عالم به همین مسئله هاست
خیری که او بخواهد بشود زیباست
A
گرهست دنیا باغ فنا
دستانمان هست بردعا
گرهست شیخ مست وپریش
فرش است مارا سجاده ها
توبه زتوبه می کنیم
بازاست چنان سفره ی ما
ساقی بده می پشت می
رونق بگیرد حال ما
آزاد عصا بر دل بزن
تاثبت شود افسون ما
A
ازخداصبری خواه که سیرابت کند
از او بزمی خواه که شادابت کند
بین هزاران رنج و درد این عالم
زیار غمی خواه که دانایت کند
ازلابه لای رحمت و گنج هایش
زدوست گوهری خواه که برکتت کند
از احسان همنشینی با مهرویان
زعشق نعمتی خواه که افزونت کند
آزاد زالطاف بی کران آن نور زیبا
ستایشی خواه که دریا دلت کند
A
دشمن از کاه کوه می سازد
فتنه ای پرغبار و دون می سازد
من ندانم بین هزاران مائده
اوچراآشی چنان شور می سازد
A
عدو روانم پریش کرد و هزیان گفته ام
ز انس و جن و پری بسیار گفته ام
لیک در نفیس هم سرشار گفته ام
بایدایمن بود تا فهمید چه ها گفته ام
A
بگفت شیخ محبت، برجماعت
ستمکار هرکه باشد درجماعت
بدور از یک رضایت یا شفاعت
شبی یا روز بمیرد بی جماعت
A
