صفرونهایت

"اتم همانند یک منظومه شمسی کوچک است  در مرکز اتم یک هسته بسیار کوچک قرار دارد که از نظر الکتریکی دارای بار مثبت است و تقریباً تمام جرم اتم را تشکیل می دهد به دور این هسته ذرات کوچک و بسیار سبکی که دارای بار الکتریکی منفی هستند یعنی الکترونها در حرکت هستند" این اتمها . مولکولها و درنهایت جهان ما را تشکیل می دهند یعنی دنیا در اثر تضاد قطب مثبت و منفی از اتمها شروع و در تضاد روز و شب .سرما و گرما . نر و ماده و ... ادامه پیدا می کند خب هر کدام از این مدارها نقطه آغاز (صفر) و پایان (نهایت نسبی) دارند ... لذا ما این دو نقطه شروع از صفر و پایان در نهایت را در معنای تمام رویدادها و زندگیهای اطرافمان می بینیم مثلا نوزادی متولد و صدسال بعد می میرد ظاهر زندگی این شخص پوچ به نظر می رسد چون مداری تکراری را طی کرده و در نهایت دوباره نابود شده ولی می دانیم که او در نهایت ( مرگ ) نابود نشده بلکه تغییر ماهیت داده و جسمش دوباره خاک شده و روحش به روح افلاکی و خدائی بازگشته ... در مثالی دیگر ما زمین را مسطح می بینیم ولی اگر نسبت به سایر مردم در نهایت ارتفاع در آسمان قرارگیریم آنوقت زمین را گرد می بینیم یعنی ماهیت ما عوض می شود درنتیجه ما فضانورد و زمین برای ما مدور دیده می شود یا در مثالی دیگر زائرین خانه ی خدا با گشتن به دور این خانه تغییرات آشکار و پنهانی می کنند که حداقلش آن است که حاجی می شوند و حداکثرش را هم خدا می داند که چگونه هریک از آنها در بازگشت به دیارشان هسته ای مثبت برای مردمان می شوند بنابراین همانطور که فیزیک وجودات بر اساس حرکت در مدار صفر تا بی نهایت در حال تکرار و تغییر هستند تمام ابعاد روحانی زندگی ما هم این حرکت را تجربه وصفر را در نهایت بازیافته تغییر می کنند و در فاصله این دو نقطه زندگی جریان دارد و مرتبا تغییر می کند لذا ما خداوند را نمی بینیم چون در نهایت مطلق است ولی او را با تمام وجود حس می کنیم و اخبارش را از کتب آسمانی و پیامبری که معراج رفت شنیدیم ! امیدوارم منظورم درک شده باشد نهایت در نسبتی قابل درک است و ...مساوی صفر! است . والبته وجود دارد.