فطرت دستگاهی بس شگفت است
انگیزه ای همدم با رهنما است
هرچه انگیزه چاپک است و بیقرار
رهنما،صبوروملیح وبی نیازاست
انگیزه گویی کنجکاوی است غافل
رهنما اما فرزانه ای بی بدیل است
انگیزه در هر راه به خود می رسد
رهنما لیک مقصدی بی دلیل است
آزاد اگر مجنونی در پی لیلی
جلوه کن که پایان راه بهشت است
A