دعای خیر

دعای خیرکنند گویم آمین

بدوراز سهو کنندگویم آمین

دعای ناصواب را حسبی الله

دعا برحق کنند گویم آمین

A

صبرجمیل

صبر بر خویشتن جمیل است

که بذر سعدی اثیل است

انتظار از دیگری داشتن

شایدمستجاب امابعیداست

A

هزارامید

ای می و میخانه ی من

ای تو صد آینه ی من

به مستی مشکن این دل

ار هزارامیدبسته ای برمن

A

معبود

بهترین ستایش ویژه ی خداست

تنها آفریننده و معبود خداست

آغازیست که در وصف نگنجد

اوکه تا ابد پا برجاست خداست

اوست گرداننده ی زمین و آسمان

اوکه می بخشد فراوان خداست

اوست که می پوشد عیوب ازبندگان

او که عزت می دهد تنها خداست

تکیه گاه بی پناهان حامی شایستگان

او که آزاد از بند برون آورد خداست

A

بزم

مستی, همدمی بامحبوبی چهارده ساله است

مستی , رقصی بی پروا با گل و پروانه است

درجوانی هرچه مستی است خوش باد

عهد پیری گاه بزم خاطره است

A

زندگی

انسان زنده است برای زندگی

امنیت ستونی است برای زندگی

لیک زندگی گر خرج امنیت شود

پس تو زنده ای برای بردگی

A

باور

مردم راز گنج را باور می کنند

مردم رمزعشق را باور می کنند

مردم از جمع راست و دروغ

آنچه را دوست دارندباورمی کنند

A

پدر

پدر زیبا پدرپیر است

پدراما هنوزشیراست

پدر از بازی دنیا

کمی آهسته دلگیراست

پدرسجاده اش پهن است

شبانه روز پی سجده است

پدردست دعاش بالاست

همه گویند دعاش گیرا است

پدر ما را دعا کرده

همیشه نزدما مولااست

A

وسواس

رندی در جمع گفت وسواس را درمانگراست

باچشم حق دیدم که خناسی حیله گراست

وسواس , ریشه اش در ژن رنج است وظلم

آدمی درافتخار شادمانه ای توانگر است

A

دنیا

ندیده کعبه من بتها شکستم

نرفته از وطن دنیا رو گشتم

به دین حق شدم یار محمد

ننوشیدم می و دل هم شکستم

A

جامعه ی آزاد معنوی

گفتا راه رشد اصلاح یا انقلاب است

گفتم تحصیل علم و فن و عرفان است

گفتا منظور نظم جبری یا آنکه آزاد است

گفتم منظومه ای اجتماعی ، معنوی و آزاداست 

A

اروپا

اروپا سالهاست درعمل مسلمان است

بی رنگ و ریا گام به گام اسلام است

لیک برای دوری از نقص شیوخ

بی ادعا گوید فقط انسان است

A

من

من تشنه ای سیراب هستم

بی قرار یک سراب هستم

کز آب و خاک و باد و آتش

دربهشتی دودناک هستم

A

نیک

دوری از وهم پندارنیک است

سخن از عشق گفتارنیک است

از سوز اهرمن تا نور اهورا

خدمت به خلق کردارنیک است

A

وحدت

تا به وحدت ثابتی غم نداری

برجان استواری هیچ کم نداری

چون طلب بر رهنمای غالب شود

پادشاهی باکی از کثرت نداری

پرسش از هستی چو برعقلت فزود

دانی قطره ای آبی شکلی نداری

یک دل سپیدی در هزار رنگ

نقاش ذهنی و قلبی نداری

آزاد ار سلطان به نفس گردی

هوشیاری و رنج عقل نداری

A

عدالت

چومردم ز دولت بترسندظلم حاکم است

غنی برفقیر و قوی برضعیف حاکم است

چو دولت زمردم بترسد عدالت

برغنی و فقیروجماعت حاکم است

A

آغوش ساده

من سرودم تو ترانه

من یه عاشق تویه ژاله

من یه عابر توی جاده

توپناهگاه مثل خانه

توی راهم زیر بارون

تو فکرتم عین آینه

طول راهم اگرزیاده

با عشق تو میام پیاده

ازهر شاخه گلی می چینم

به شوق یک آغوش ساده

A

شیخ طریق

ما آبروی فقر نبریم ای شیخ طریق

صبح تاشام کن تو بر قناعت تبلیغ

آن که زعشق حق، بگرفت کرامت

در وهم و خیال نماند غریق

A

اسوه

زهرای اطهر دخت نبی بود

یاری باحیا حور علی بود

بانوی مکرم اسوه زنان بود

مادری ز فردوس برین بود

A

ظاهرپرست

آن زاهد ظاهرپرست افسونم کرد

ازراه جوانی گرفت وپیرم کرد

من عاشق پرستوهای شادبودم

ازراه راست گرفت و محرومم کرد

من درپی عطرناب و ناز نسترنها

آرامستان بردو از زندگی سیرم کرد

وعده ی آب زم زم پاکم داد

زهرتلخ داد و زمین گیرم کرد

قانون خدانه, قانون خودش افراشت

تشنه ی بزم دنیا و بی نام ونشانم کرد

A

روی خوش دنیا

در راه خدا پیشه کن تقوا

تا روی خوش آرد به تو دنیا

گر به معبرهای تقوا مقصود نشدحاصل

نه راهت ایمن بوده, نه بوده ای تنها

A