طواف

به یاد دارم که آهنگ تو کردم

به راهت نامده خویش گم کردم

دلم بشکست وحیران ازغم تو

به الهامی طواف بر دل ریش کردم

A

فلاح

تبسم درصورتم گم نیست خدایا

دلم ازتوجدانیست ای خدایا

چنان توشه کم است دربین مردم

که دلهامی شکنند بی تو خدایا

نمازشیخ شده درآه و اندوه

زتقدیر تو شاکی است اوخدایا

اگرآزاد نبود غمخوار مردم

نمی کرد این طلب ازتوخدایا

در رحمت گشا بر خوان مردم

فلاحی ده به این جانها خدایا

A

ساعت

ساعت دل مرده هنوزدر خواب است

بیدارش کنید که هنگام نماز است

درعالم خواب، خواب روانیست

بی من و اونیز فلک دوار است

A

فیض

شایدکم ازآنم که توراپندت دهم

توبه ازمستی و شرابت من دهم

لیک بشنو یک سخن از تجربه

دل مشکن، من چنین فیضت دهم

A

یک خدا

مرداست و دریااست ویک خدا

ناخدا گرتو نباشی کو خدا

دلت دریاکن و مواج باش

تابگیرد دست تو آن یک خدا

A

اسب

براسب برنده شرط بندی می کنند

چو اسب برد شوق مضاعف می کنند

کسی را با اسب آزاد کاری نیست

اسب برنده است که آذین می کنند

A

عصا

گرهست دنیا باغ فنا

دستانمان هست بردعا

گرهست شیخ مست وپریش

فرش است مارا سجاده ها

توبه زتوبه می کنیم

بازاست چنان سفره ی ما

ساقی بده می پشت می

رونق بگیرد حال ما

آزاد عصا بر دل بزن

تاثبت شود افسون ما

A

وحی و وسوسه

خواندن ذهن مردم نیست کارمرد خدا

که این ممنوعه ایست بزرگ نزد اولیا

به جز وحی و وسوسه نیست درفکرآدم

برابر شیطان پناه انسان هست تنها خدا

A

آشوب

توسخت بیماری و من بیمارتو

تودرکاردل و من درکارتو

توبس آشفته و فتانه

من افتاده در آشوب تو

چراغ خانه ات دوراست وافسونگر

من فانوس بدست در راه تو

تو جلوه می‌کنی با شرح وشعر

من مشق می کنم با نام تو

اگر قسمت شود آن کام تو

دل آزاد، کنم من رام تو

A

هشدارآزاد

اگر هوش مصنوعی چون شیخ ماشعرگوید

یعنی فیزیک ، نخوانده فاتحه خلق گوید

چاره‌ای جز رشد معنوی نیست

بساانسان که باخداسخن گوید

A

سلطان

رسدآدمی به جایی که به جزخدا نبیند

ازچه رو پی آنی که کسی جزتورانبیند

سلطان اگرتوگشتی همچون آن سلیمان

زان مورچه بیاموز که غیرعشق نبیند

کرمی که از موری روزی خود می جوید

مور دیده است و اما جز لطف یار نبیند

چرخ فلک بگردد با مهر وعشق ورزی

لیک تسبیح گوی خالق جزلطف او نبیند

آزاد دریغ زکبرکن که سلطنت شوم است

آزاده باش که انسان جز خلق یار نبیند

A

یوسف

خدا دادی هزارنعمت توبرمن

مرا عقلی وسیع ده بشمارم من

مرا حلم و رخ یوسف بدادی

ندانستم کجا گم کردمش من

مرا جان جوانی تو بدادی

ندانستم کجا طی کردمش من

مرا اسرارغیب آشکار بدادی

ندانستم نبود در طاقت من

خدا آزادبیامرز تو دراین عمر

همی شرمنده باشم نزدتو من

A

تقصیر

تقصیری جزبی گناهی من ندارم

اندوخته ای ازبهر توبه من ندارم

ستمها دیدم و ظلمی نکردم

ولیکن روضه ای ازبر ندارم

خداگفتی دعاکن مستجاب است

دعا کردم ولی یاری ندارم

تمام عمر بودم درعبادت

هنوز سجاده ای درخورندارم

هزارآزاد فدای خاک راهت

به جزتوکه پناهگاهی ندارم

A

دریادل

ازخداصبری خواه که سیرابت کند

از او بزمی خواه که شادابت کند

بین هزاران رنج و درد این عالم

زیار غمی خواه که دانایت کند

ازلابه لای رحمت و گنج هایش

زدوست گوهری خواه که برکتت کند

از احسان همنشینی با مهرویان

زعشق نعمتی خواه که افزونت کند

آزاد زالطاف بی کران آن نور زیبا

ستایشی خواه که دریا دلت کند

A

سروش

برآن بودم طریقی نو بجویم

چوآن خورشید نهاده روبه رویم

در این عالم که انتها ندارد

زنورحق سرودی نو بگویم

زصلحی ازدرون بااشک شوقم

برای مردمان قصه بگویم

زجمع مهرویان و اولیا

روایتهازعشقی نو بگویم

سروشی گفت آزادسکوت کن

یافتم آغازیست که بایدخودبپویم

A

بیدار

شبها مدعو خداهستیم

مرده،زنده یک جاهستیم

خسته ازعالم خاکی

درملکوتی اعلا هستیم

همه در بزم طریقت

یاد نداریم ناسوتی هستیم

سحرباطلوع خورشید 

یاد نداریم لاهوتی هستیم

آزادورهاازخوابیم

گویی عمریست بیدارهستیم!

A

طعام

از طعام درپی خاصیت باش

نیم شکم خالی و نیمه ای سیرباش

برخوراک در پی طعم و لذت مباش

کم خور و شاکروآسوده باش

A

واحد

از کهکشانی بس عظیم زاده شدیم

ذره ای در عالمی تازه شدیم

کائناتی بس وسیع و بی مرز

براتحاد باخدا آگه شدیم

لیک دروسعت تاریکی بی انتها

عاشق نور اخترها شدیم

اندک اندک ازجمع گردهاوغبار

بین موجودات یک به یک آدم شدیم

آزاد ار ساز کنی  تسبیح را

نیک بینی  چطور واحدشدیم

A

مغتنم

ای غم از رویای تو غمگین شده

آرزو دورازتو اندوهگین شده

لحظه ها را مغتنم دان وشادباش

تانگویند که خدا شرمگین شده

A

سماع

سندی ده تومرا برتورچشمانت

تابگردم من به دور قدو اندامت

عمری خمش بودم تاتو بازارکنی

به رهت پای گزارم جای پایت

سجده کفراست اگرجزبرای توباشد

رخصتی ده تاببوسم دست و دامانت

درسکوتت علما سینه ها چاک کردند

نوبتی شد تا بگویم جان به قربانت

اگرآزادچهارفصل درویش است

درسماع است زشکوه رخ زیبایت

A

عروج

چو این قصه تمام می کنم

بنام عشق رجوع می کنم

پس از باران دلتنگی

من ازدریاشروع می کنم

من از خاکستر این دل

از شراری نو شعله می کنم

ازاین غربت،غروب دل

من از مطلع طلوع می کنم

غم آزاد مخورای دوست

من از قله عروج می کنم

A