چو خاری ریز به پایت رود
همی راه رام و قرارت رود
چوآسایش امن خانه برفت
همی آرامش از جانت رود
A
چو خاری ریز به پایت رود
همی راه رام و قرارت رود
چوآسایش امن خانه برفت
همی آرامش از جانت رود
A
قلب من قلب پرنده
پرامید،مهربان وتپنده
متصل برآفاق و انفس
زلال گردان خون جهنده
ستاره ای از نور الله
شراره ای گرم و دمنده
همپا و همراه جسم خاکی
بی ادعا سرخ و دونده
نبض شور وعشق واحساس
برشکرآزاد، میکند اما بسنده
A
درجشن میلاد با شوق میعاد
ازشاخه جستم در دامن باد
برگ سبزم تحفه ی درویش
نازم به ریشه لیکن آزاد
A
توجسم خاکی ام را خوب می شناسی
مشتی استخوان و ریشه را می شناسی
وسعت روحم در حصار تو نمی گنجد
کم از آنی که بدانی جانم را می شناسی
A
زندگی بر من چنان چرخ و فلک بود
گهی بالا گهی پایین پرازدوز وکلک بود
ازاین دالان وحشت خوش گذشتم
که از روزازل حامی ام دست خدا بود
A
توچنان خوبی که من طغیان میکنم
آنقدر محبوبی که عصیان میکنم
توبه زلف و لعل و چشمان سیه
آنگونه مطلوبی که من ایثارمیکنم
A
شوق آمد و قبله تغییر کرد
عشق آمد و کعبه تغییر کرد
آن ماه صنم که خندیدبرما
خوش آمد و قضاتغییرکرد
ما که خسته از راه بودیم
باجلوه اش مسیرمان تغییرکرد
آن که شکمان تردید بود
باعشوه اش باورمان تغییرکرد
اشکال به نظربازی آزادمکنید
یارآمدو آسمان ماتغییرکرد
ع الف (آزاد)
A
شعرکوتاه(غزل)